"Þú ert lélegasti bloggari sem ég þekki !!!"

Svo mörg voru þau orð.

Það var mín ástkæra Dúna sem lét þau falla í gærkvöldi. Henni leiðist orðið að líta sömu gömlu færsluna í hvert skipti sem hún fer inná síðuna í leit að gullkornum úr mínum ranni.
Nú á að gera bragarbót.

Loksins kominn á skrið með BA ritgerðina og farinn að hafa trú á að þetta eigi eftir að ganga. Verð samt sem áður að halda mig vel að verki ef þetta á að hafast. Ekki nema tæpar fimm vikur til stefnu.

Svo er kallinn farinn að stunda strætó. Hef ekki notað hann jafn mikið síðan ég stundaði MH, í bláum skugga, með misgóðum árangri. Það hefur lítið breyst (sko strætó, blái skugginn er farinn). Merkilegt hvað þeim gengur illa að auka notkun þessara samgönguhátta þrátt fyrir ítrekaðar hækkanir á fargjöldum og lengri biðtíma eftir vögnum. Neytendur eru bara ekki að átta sig á kostunum sem þessum hagræðingum fylgir. Svo er nú skipulagið líka svo vel út hugsað hjá köppunum sem þessu stýra. Leið eitt, mín leið, liggur meðal annars um hinn snilldarlega skipulagða gamla miðbæ Kópavogs, Hamraborgina. Þegar þaðan er ekið, rétt uppúr heila og hálfa tímanum, þá vill svo til að tveir aðrir vagnar, leið 2 og leið 4, leggja þaðan af stað á nákvæmlega sama tíma. Svo aka þessir vagnar í rassinum á hver öðrum sem leið liggur að Miklubraut, þar sem þeir reyndar splitta, en enda svo allir á sama punkti, Hlemmi. Væri nú ekki einfalt til að bæta þetta, þó ekki væri nema fyrir Kópavogsbúa, og hafa eitthvað aðeins á milli þeirra þannig að það væri hægt að komast þessa leið oftar enn á hálftíma fresti. Það eru jú þrír vagnar að fara þessa leið. Það ætti því að vera hægt að hafa vagn á tíu mínútna fresti úr Hamraborginni háu og fögru.
Ég er svo sem ekki neinn sérfræðingur á þessu sviði, þekki ekki mikið til annarra leiða og veit ekki hvort þessi tiltekna breyting hefði það í för með sér að einhver lengri bið yrði á tengingum við aðra vagna. Það má vel vera. En ég er viss um hvað mig varðar að þó svo ég þyrfti að bíða eitthvað í skýli milli vagna, þá er það skárra þegar ferðir eru tíðari heldur en þegar þær eru stopular eins og nú er.

Tölvutæknin er líka nýung frá því ég var síðast fastagestur strætó. Nú get ég smellt mér á netið(bus.is) slegið inn heimilisfang brottfararstaðar og tíma + áfangastað og fyrr en varir poppa upp á skjáinn ýtarlegar upplýsingar um hvar næsta vagn er að finna, hvenær hann er, hvar skal skipta (ef þess er þörf) og áætlaðan biðtíma eftir vagni. But wait. There is more!!! upplýsingar um hversu langt ég þurfi að ganga að heiman á biðstöð, milli vagna og frá vagni að áfangastað. Svo er náttúrulega áætlaður komutími skráður líka. Og ekki sakar að yfirleitt koma upp fleiri en einn valmöguleiki, sá fljótasti fyrst. Þetta er gott. Nú þarf bara að laga annað.

Hvernig er það annars með alla þessa sem er svo umhugað um náttúruna okkar og gróðurhúsaáhrifin. Væri ekki til vinnandi að ná upp góðum stemmara fyrir strætó eins og tekist hefur með stemminguna gegn álverum. Það er kannski ekki eins auðvelt að vinna því fylgis. Það er svo auðvelt að berjast fyrir einhverju þegar það kostar mann sjálfan engar fórnir.

Góðar stundir. 

Góðir dagar.

Það hefur verið nóg að gera undanfarið. Það líður að lokum skólavistar minnar hér á Bifröst og Dúna mín, elskuleg, fer að byrja í nýju starfi hjá Glitni eftir rúman mánuð. Þar með er að ljúka tæplega fimm ára veru fjölskyldunnar hér í Norðurárdalnum. Það hefur verið stefna okkar allan þann tíma að snúa aftur til Húsavíkur. En því miður er staðan þannig fyrir norðan að ekki er mikið um störf af því taginu sem fólk eins og við, sem búið er að leggja rúmlega 10 milljónir í námið (þegar eingöngu eru talin lán frá LÍN en ekki tekið tillit til launataps og annars tilfallins kostnaðar), gerir kröfu til. Við gætum án efa fengið einhverja vinnu fyrir norðan, en við lögðum ekki út í þessa fjárfestingu sem námið er til þess að fara í sama launafarið og við vorum í áður en við lögðum af stað.

Nú höfum við því fest kaup á íbúð í hinum „hýra Hafnarfyrði“, eins og segir í ljóðinu. Nánar tiltekið að Breiðvangi í norðurbænum. Þar höfum við til umráða 135 fm. auk 10 fm. geymslu í kjallara. Íbúðin er 5 herbergja og ákaflega rúmgóð og björt og ekki spillir útsýnið. Við sjáum Bláfjöll í austrinu, Reykjanesfjallgarðinn, með Keili í broddi fylkingar, í suðurátt og til vesturs sjáum við útá Faxaflóa, til Óla og Dórit á Bessastöðum og svo kórónar Snæfellsjökull myndina til norðvesturs. Við vorum svo lánsöm að íbúðin var laus við undirskrift kaupsamnings og þess vegna höfum við hafist handa við að mála og skipta um ljós og skápa. Að öðru leiti er íbúðin í góðu standi en eldhúsið bíður betri (fjárhagslegra) tíma.

Það eru spennandi tímar framundan. Ný vinna, ný íbúð í nýju umhverfi með nýju fólki og nýjum möguleikum. Nýtt líf. Ekki ósvipað því sem var fyrir réttum fimm árum þegar við höfðum tekið ákvörðun um að fara á Bifröst. Það var einmitt um svipað leiti árs sem við renndum okkur hingað suður yfir heiðar til þess að Dúna gæti farið í viðtal út af umsókninni um skólavist. Hingað var gott að koma og hér hefur verið gott að vera. Við munum kveðja Bifröst með söknuði. Og það er gott, því söknuður, þessi angurværa tilfinning, á sér rætur í góðum minningum um skemmtilega tíma með yndislegu fólki í gefandi starfi og fallegu umhverfi.

Góðar stundir.

Stóriðja og þensla

Já það er eins gott að stöðva hugsanlegar stóriðjuframkvæmdir á Bakka við Húsavík svo allt fari ekki til fjandans í þenslunni hér á landi.

mbl.is segir frá 30 milljarða uppbyggingu á götuhorni í henni Reykjavík. Ekki vanþörf á til þess að koma með smá innspýtingu í samfélag sem er að koðna niður. Ætti að vera kærkomin viðbót við hina 15-20 milljarðana sem fara eiga í tónlistarhús, ráðstefnumiðstöð og hótel því tengt (http://www.mbl.is/mm/frettir/frett.html?nid=1189585;gid=2371 ).

Nei það er nú ekki á bætandi að setja álver þarna fyrir norðan eins og allt er nú í uppsveiflu þar með fjallagrasa útflutningurinn og 3 mánaða ferðamanna tímabilið þeirra.

Góðar stundir.

Fyrirhuguð uppbygging á 27 þúsund fermetra svæði

Friðvæðingu í stað vígvæðingar.

Athyglisverð frétt á mbl.is. Hvað er það sem við erum að kosta svo miklu til að verjast? Eigum við okkur einhverja þá óvini sem vænta má að ráðist á okkur? Eru það Færeyingar eða Grænlendingar, okkar næstu nágrannar? Ef ekki þessir góðu grannar okkar, þá hverjir? Við erum í þeirri stórkostlegu aðstöðu að vera fjærri átakasvæðum heimsins, umlukin vinsamlegum þjóðum, erum einangruð af stóru hafsvæði allt um kring og þar að auki stendur engum ógn af okkur. Hver er þá tilgangurinn? Til eru þeir sem eru sannfærðir um að okkur stafi ógn af því að hafa ekki her til þess að verja okkur. Það hefur hinsvegar ekki verið gerð grein fyrir neinum „hefðbundnum“ óvinum. Því hefur verið varpað fram að okkur stafi aukin hætta af skipulagðri glæpastarfsemi og alþjóðlegum hryðjuverkasamtökum. Er hugsunin virkilega sú að eftirlitsflug herflugvéla eða stöku heræfingar á Íslandi hafi þar einhvern fælingarmátt? Það eru fyrst og fremst góð löggæsla og samstarf við alþjóðlegar eftirlitsstofnanir sem vernda okkur gagnvart glæpunum. Hegðun okkar útávið og afstaða Íslands á alþjóðavettvangi eru best til þess fallin að móta friðsamlegt viðmót annarra í okkar garð og draga úr hættunni á að við verðum skotmark hryðjuverkasamtaka. Þessum fjármunum ættum við því frekar að verja til þess sem stuðlar að friði, eins og þróunarmála, og fá það viðurkennt af NATO sem framlag Íslendinga til friðar og þar með öryggismála.

Góðar stundir.

Íslendingar kosta meiru til varna

Þá er komið að því.

Þá er víst komið að því. Ég hef ákveðið að byrja að byrja að blogga. Það hefur tekið mig þó nokkurn tíma að koma því í gang. Ekki það að ég hafi ekkert að segja. Miklu frekar að ég hefi haft einhvern beyg í mér að birta það sem ég skrifa. En nú verður ekki lengur tafið.

Ég þarf að stíga út fyrir þröskuld þægindanna ef ég ætla að takast á við næsta skrefið í náminu mínu. Nú fer að hilla undir lokin á dvöl minni hér á Bifröst og stefnan hefur verið tekin á fjölmiðlun. Lítið með fjölmiðlamanna að gera sem ekki þorir að opinbera skrif sín :-/

Þannig er nefnilega mál með vexti að sá ágæti maður Jón Ólafsson, sem er deildarforseti hér við félagsvísindadeild, bauð okkur nemendum á loka ári HHS námsins (Heimspeki, Hagfræði og Stjórnmálafræði) að sækja um starfsþjálfun í tvær vikur sem hluta af náminu. Og þar sem ég hef áhuga á að kynnast því hvernig blaðamennska er, og í boði voru pláss á nokkrum fjölmiðlum, sótti ég um. Og viti menn. Ég á að mæta á Mogganum þann 7. maí og vera fram til þess 18. Spennandi tími. Síðasta vika kosningabaráttunnar og svo fyrsta vika stjórnarmyndunnar. Þetta verður góð reynsla. Sakar heldur ekki að hafa ljósmyndunina í þessu.

Ég hef hugsað mér að birta hér á þessum vettvangi vangaveltur mínar um það sem á huga minn sækir hverju sinni. Góðar stundir.